اکسایش ترکیبات آلی کاتالیست شده به وسیله کمپلکس های نانوساختار لیگاندهای باز شیف چهار دندانه

لیگاند های باز شیف بیس(5-برومو-2-هیدروکسی بنزآلدهید)2،2-دی متیل پروپان دی ایمین (1l2h) و بیس(2-هیدروکسی پروپیوفنون)2،2-دی متیل پروپان دی ایمین (2l2h)، تهیه و سپس کمپلکس مس آن ها از واکنش لیگاندهای تهیه شده با نمک مس استات(ii) در حلال اتانول تهیه شد. فعالیت کاتالیزگری کمپلکس های 1cul و 2cul در اکسایش همگن آلکن های گوناگون مورد مطالعه قرار گرفته است. اثر عوامل مختلف از جمله حلال، نوع اکسیدکننده و مقدار کاتالیزگر در فعالیت کاتالیزگری مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین لیگاندهای باز شیف بیس(2-هیدروکسی-4-متوکسی استوفنون)2،2-دی متیل پروپان دی ایمین (3l2h) و بیس(2-هیدروکسی -4-متوکسی-استوفنون)1،2-سیکلوهگزان دی ایمین (4l2h) در حلال اتانول تهیه و به وسیله ی روش های طیف بینی ir، nmr و uv-vis شناسایی شدند. سپس کمپلکس های دی اکسومولیبدن(vi) آن ها به صورت نانوساختار و توده ای تهیه و با روش های طیف بینی ir، nmr و uv-vis مورد شناسایی قرار گرفتند. علاوه براین، شکل و اندازه ی نمونه های نانوساختار به وسیله ی تکنیک های تجزیه عنصری میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، میکروسکوپ الکترونی عبوری (tem) و پراش پرتو ایکس (xrd)، مورد بررسی قرار گرفت. فعالیت کاتالیزگری 3mol و 4mol نانوساختار و توده ای، در اکسایش ناهمگن آلکن های گوناگون مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مطالعه اثر پارامترهای گوناگون مثل نوع حلال، زمان واکنش، دمای واکنش، نوع و مقدار اکسیدکننده، مقدار کاتالیزگر و اثر امواج فراصوت در میزان محصول تولید شده مورد مطالعه و بهینه شد. نتایج نشان می دهد که اکسایش انتخابی و موثر آلکن ها در کلروفرم و به وسیله ی ترشری بوتیل هیدرو پراکسید ((tbhp، در حضور نانوکاتالیزگرهای مولیبدن در مقایسه با نمونه های توده ای، در زمان کمتر دارای بازده بسیار بالاتری بوده و حتی تحت تاثیر امواج فراصوت نتیجه ی بهتری نیز حاصل می شود. تحت شرایط کاتالیزگری آرام، این نانوکاتالیزگرها قابلیت استفاده متوالی، بدون کاهش قابل ملاحظه در فعالیت آن ها را دارند.